محو بودم هر چه دیدم دوش دانستم تویی

گر همه مژکان گشود آغوش دانستم تویی

حرف غیرت راه می زد از هجوم ما و من

بر در دل تا نهادم گوش دانستم تویی

مشت خاک و اینهمه سامان ناز اعجاز کیست

بیش ازین از من غلط مفروش دانستم تویی

نیست ساز هستی ام تنها دلیل جلوه ات

با عدم هم گر شدم همدوش دانستم تویی

محرم راز حیا آیینه دار دیگر است

هر چه شد از دیده ها روپوش دانستم تویی

غفلت روز وداعم از خجالت آب کرد

اشک می رفت و من بیهوش دانستم تویی

بیدل امشب سیر آتشخانهٔ دل داشتم

شعله ای را یافتم خاموش دانستم تویی